Schipper:

Romeins schip

Welkom aan boord van mijn schip. Pas op voor die lading dakpannen! Die moet nog mee naar Praetoria Agrippinae. Jullie noemen dat Valkenburg. We komen met een lading tufsteen uit de Eifel, helemaal uit Germania Superior. Dat was een flinke reis. Je hebt dan wel de stroom mee, maar de rivier is bochtig en voor je het weet zit je op een zandbank. Gelukkig hebben mijn bemanning en ik het vaker gedaan. Het is een spel met de wind en het zeil en de stroming en de roeiers. En ik heb het goed geleerd van mijn vader.

Alle forten krijgen meer en meer stenen gebouwen en poorten. We varen daarom vooral met tufsteen. Tufsteen zit vol met gaatjes en is niet zo zwaar. We varen ook wel andere ladingen zoals wijn, vissaus, olijfolie en graan. Onderweg leggen we aan bij een van de forten langs de rivier. Soms hebben we gezellige avonden met de bemanning van andere schepen en de bewoners. Maar niet te lang natuurlijk, want zodra het licht wordt, gooien we weer los.

Iedereen komt kijken als we langskomen. Niet alleen omdat we handelswaar en passagiers brengen, maar ook omdat we nieuws meebrengen over van alles en nog wat. Zo hebben we gehoord dat de nieuwe keizer misschien wel langskomt, Septimius Severus. Net als keizer Hadrianus vroeger op zijn inspectiereis. Maar of hij ook werkelijk aan de Rijngrens zijn gezicht laat zien? Ik weet het niet. Keizers zijn zo veranderlijk als het weer.

’s Avonds als het rustig is, geniet ik vaak nog even na van een welbestede dag op mijn schip. Het kabbelende water en de roepende waterhoentjes. Dat is mijn leven.

Romeinse tijd