De archeoloog:
Bronzen spiegel
In onze tijd zijn spiegels doorgaans van glas met een reflecterend laagje zilver of aluminium erachter. Romeinse spiegels werden van metaal gemaakt, zilver of brons, dat zo goed was gepolijst dat je je erin kon spiegelen. Als we de oude Romeinse schrijvers moeten geloven waren spiegels echt vrouwelijke attributen. De dames gebruikten ze om hun
kapsel en make-up te controleren. Het waren doorgaans handspiegels, geen spiegels waarin je je in volle lengte kon zien.
Vrouwen en kinderen zijn een onderbelicht onderwerp in de Romeinse archeologie. Veel aandacht gaat altijd uit naar de militaire aspecten. Zeker langs de limes, die tenslotte een militaire constructie is. Toch blijkt uit recent onderzoek dat dit niet zo’n puur mannelijke wereld was als altijd werd gedacht. Vondsten als kralen en kammen hoeven niet
per se op vrouwen te wijzen, omdat mannen deze dingen ook gebruikten. Maar in forten waar veel schoenen zijn gevonden zien archeologen niet alleen grote mannenschoenen, maar ook vrouwen- en kindermaten. Kennelijk woonden er vrouwen en kinderen tussen de soldaten in het fort.
Mogelijk is dit vergelijkbaar met het Nederlandse koloniale leger dat in Indonesië was gestationeerd. Ook hier hadden soldaten inheemse vrouwen die bij hen in de barakken woonden en daar de boel een beetje op orde hielden, kookten en wasten. Officieel mochten de soldaten niet trouwen, omdat het leger niet (financieel) verantwoordelijk wilde zijn voor de vrouwen en kinderen. Maar onofficieel werd het oogluikend toegestaan.